جواب ابلهان خاموشی است

نقل است که شیخ الرئیس ابوعلی سینا وقتی از سفرش به جایی رسید اسب را بر درختی بست و کاه پیش او ریخت و سفره پیش خود نهاد تا چیزی بخورد . مردی سوار بر خرش آنجا رسید. از خر فرود آمد و خرِ خود را کنار اسب ابوعلی سینا بست تا در خوردن کاه شریک او شود و خود رو به شیخ نهاد تا بر سفره نشیند.

شیخ گفت : خر را پهلوی اسب من مبند که همین دم لگد زند و پایش بشکند.

مرد آن سخن نشنید و با شیخ به نان خوردن مشغول گشت. ناگاه اسب لگدی زد.

مرد گفت : اسب تو خر مرا لنگ کرد.

شیخ ساکت شد و خود را لال ظاهر نمود. مرد او را کشان کشان نزد قاضی برد.

قاضی از حال سوال کرد. شیخ هم چنان خاموش بود.

قاضی به مرد شاکی گفت :  این مرد لال است ………؟

مرد گفت : این لال نیست بلکه خود را لال ظاهر ساخته تا اینکه تاوان خر مرا ندهد پیش از این با من سخن گفته ……
قاضی پرسید : با تو سخن گفت …….؟

او جواب داد که : گفت خر را پهلوی اسب من نبند که لگد بزند و پایش بشکند……. قاضی خندید و بر دانش شیخ آفرین گفت.

شیخ پاسخی گفت که زان پس در زبان پارسی مثل گشت： “جواب ابلهان خاموشی ست”


امثال و حکم-علی اکبر دهخدا

به نقل از : bma