امام باقر (علیه السّلام) فرمودند:
مردی از انصار با همسر خود محضر رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) شرفیاب شد. عرض کرد یا رسول الله این زن دخترعمو و همسر من است، زنی پاک و با عفت. برای من فرزندی آورده است که چهره اش سیاه، لوله های بینی گشاد، موهایش پیچیده، بینش پهن است! خلاصه طفلی با تمام ممیزات نژادی یک حبشی متولد شده است. نظیر چنین فرزندی در خانواده و اجداد پدری و مادریم نیست. رسول اکرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) از زن سوال کرد چه می گویی. قسم یاد کرد از موقعی که من به همسری این مرد در آمده ام با هیچ‌کس نیامیخته ام.
حضرت مانند کسی که به فکر فرو رود سر یه زیر انداخت و سپس سر بلند کرد و دیده به آسمان گشود بعد رو کرد به شوهر و فرمودند: بین هر انسان تا آدم 99 عرق وجود دارد که در ساختمان فرزند همه فعالیت می کند. وقتی نطفه ای در رحم قرار گیرد عرقها به جنبش افتاده و همه از خدا درخواست دارند که فرزند به شبه آنها ساخته شود. این بچه ی غیر مشابه شما از همان عرق های دور دست است که در اجداد و اجداد اجدادت سابقه ندارد. کودک را بگیرف او فرزند تو است.
زن عرض کرد یا رسول الله عقده ی مرا گشودی و از غصه خلاصم کردی.[1]
امام صادق علیه
السلام فرمودند: «وقتی خدا بخواهد انسانی را بیافریند صورتهایی که میان او و پدران
او تا حضرت آدم، وجود دارد جمع کرده و او را به شکل یکی از آن صورتها می آفریند.
کسی نباید بگوید این فرزند به من و یا به یکی از پدران من شباهت
ندارد.»[2]
پی نوشت
:
1.وسائل‌الشیعه، جلد 5، ص 128، باب انّ الولد یلحق بالزوج
2.اِنَّ
اللّه تبارک وَتعالی اِذا أرادَ اَنْ یَخْلُقَ خَلقا جَمَعَ کُلَّ صُورَةٍ بَینَهُ
وَبَیْنَ آبائِهِ اِلی آدَمَ علیه السلام ثُمّ خَلَقَه عَلی صُورَةِ أحَدِهِمْ فَلا
یَقُولَنّ اَحَدٌ هذا لایُشْبِهُنی وَلا یُشْبِهُ شَیئا مِنْ آبائی؛ بحارالانوار،
ج101، ص103.
